**De miljoenen rollen ook deze transferzomer weer als vanouds, maar toch is de vraag: heeft de spelershandel op deze manier toekomst? Bij de hoogste Europese rechter in Luxemburg ligt een explosief dossier rond voormalig topvoetballer Lassana Diarra bovenop de stapel. In het najaar volgt een arrest, dat het transfersysteem kan ontwrichten.**
Luxemburg-uit; het is de laatste jaren een lastige horde gebleken voor de grote voetbalbonden FIFA en UEFA. Op een plateau in de hoofdstad van het groothertogdom, ver buiten het licht van de stadionlampen, wordt binnen futuristische kantoortorens van Europese rechters en politici een verbeten strijd gevoerd over de macht in het topvoetbal.
Vorige maand dienden de mondiale spelersvakbond en de organisatie van nationale competities nog samen een klacht in bij de Europese Commissie. Ze zijn boos over de wijze waarop FIFA de internationale wedstrijdkalender samenstelt. Of beter: volplempt. Voetballers worden niet betrokken bij de invulling van de kalender, die dermate is verzadigd dat burn-outs dreigen. De verzamelde competitiebazen uit onder meer de Premier League en de Eredivisie klagen omdat hun speeldagen steeds moeilijker te plannen zijn. Conclusie: FIFA misbruikt zijn machtspositie. De wereldvoetbalbond sloeg terug met een vinnig statement. Eens te meer werd duidelijk dat er een hevige strijd gaande is over de controle en de centen.
Immers, vorig jaar boog ook het Europees Hof van Justitie zich al over een flashy voetbalruzie: de Super League. Het Europees Hof is het hoogste rechtscollege, dat oordeelt of alles verloopt binnen de regels van het vrije verkeer en de eerlijke concurrentie; allebei pijlers van het EU-recht.
Hoewel de Super League sinds de razendsnelle implosie in 2021 officieel in comateuze toestand verkeert, ging achter de schermen het gevecht door. FC Barcelona en Real Madrid wilden antwoord op de meer fundamentele vraag of de dubbele petten van de UEFA te verenigen zijn. UEFA is regulator van de voetbalmarkt en tegelijk commercieel belanghebbende. Kan dat wel? Of hebben clubs de vrijheid om zelf een competitie te organiseren en exploiteren?
In december gaf het Hof de topclubs gelijk. De UEFA maakte misbruik van zijn dominante positie door straffen op te leggen aan clubs die iets nieuws wilden beginnen. Het verbod was bovendien in strijd met de vrije concurrentie in Europa. Real en Barça reageerden opgetogen. Het Super League-vonnis lijkt nu niet zo urgent, omdat de Champions League, Europa League en Conference League tot 2030 zijn afgesproken, maar voor de periode erna is wel een barrière voor het oprichten van een nieuwe competitie weggenomen.
De inkt van dit arrest was nog niet droog, of het volgende explosieve voetbaldossier diende zich alweer aan: de kwestie-Diarra. Wat is hier aan de hand?
# Megaboete
Terug naar 2013. Na een paar prijzen te hebben gewonnen bij Chelsea en Real Madrid, was topvoetballer Lassana Diarra, een Franse middenvelder die tot 34 interlands kwam, bij Lokomotiv Moskou beland. Na een derde plaats in het eerste jaar hield hij het alweer voor gezien. Diarra had een conflict met zijn trainer en wilde ergens anders aan de slag. Hij zegde zijn contract op.
Voetballers kunnen echter niet zomaar weg als ze ontevreden zijn met hun baas. Zij vallen onder artikel 17 van het FIFA-transferreglement. Daarin staat dat ze een schadevergoeding moeten betalen als ze eenzijdig opzeggen. Bovendien lopen ze het risico op een schorsing. Alleen in uitzonderlijke gevallen mogen ze op eigen houtje vertrekken, bijvoorbeeld als het salaris niet meer wordt uitbetaald.
Lokomotiv reageerde dan ook woedend. Prompt eiste de Russische club twintig miljoen van Diarra. Zó ver ging de FIFA niet, maar wel werd de speler geconfronteerd met een megaboete van tien miljoen en een speelverbod van vijftien maanden. Hij ging in beroep bij het sporttribunaal in Lausanne, maar zonder succes.
Intussen onderhandelde Diarra met nieuwe clubs. Die haakten echter stuk voor stuk af toen zij erachter kwamen dat ze op basis van het beruchte artikel 17 mede zouden opdraaien voor de boete. Ook kan de FIFA aan de nieuwe club transferverboden opleggen, als de indruk ontstaat dat die de veroorzaker is van de contractbreuk. Internazionale wilde dit risico niet nemen en een contract met Charleroi ging door de versnipperaar toen duidelijk werd dat Lokomotiv en FIFA de Belgen aansprakelijk zouden stellen voor de opzegging van Diarra.
Bovendien was hij geschorst. Ook een struikelblok: om een speler over te kunnen schrijven van de ene naar de andere bond, is een internationaal transfercertificaat nodig van de FIFA. Daarvoor is eerst overeenstemming tussen beide clubs nodig. Aangezien Lokomotiv niet meewerkte, zouden problemen ontstaan om hem in te schrijven bij de Belgische bond.
#
ReyneForecast on
Wanneer contracten niks meer uitmaken gaan salarissen ook drastisch omlaag, kijken hoe lang de heren voetballers dat leuk vinden.
Duncan_Sarasti on
Ik ben geen advocaat ofzo, maar ik vraag me af of je dit niet gewoon makkelijk kan omzeilen met een concurrentiebeding.
3 Comments
# Deze bom ligt onder het transfersysteem
**Door** [Tom Knipping](https://www.vi.nl/auteur/tom-knipping)
**De miljoenen rollen ook deze transferzomer weer als vanouds, maar toch is de vraag: heeft de spelershandel op deze manier toekomst? Bij de hoogste Europese rechter in Luxemburg ligt een explosief dossier rond voormalig topvoetballer Lassana Diarra bovenop de stapel. In het najaar volgt een arrest, dat het transfersysteem kan ontwrichten.**
Luxemburg-uit; het is de laatste jaren een lastige horde gebleken voor de grote voetbalbonden FIFA en UEFA. Op een plateau in de hoofdstad van het groothertogdom, ver buiten het licht van de stadionlampen, wordt binnen futuristische kantoortorens van Europese rechters en politici een verbeten strijd gevoerd over de macht in het topvoetbal.
Vorige maand dienden de mondiale spelersvakbond en de organisatie van nationale competities nog samen een klacht in bij de Europese Commissie. Ze zijn boos over de wijze waarop FIFA de internationale wedstrijdkalender samenstelt. Of beter: volplempt. Voetballers worden niet betrokken bij de invulling van de kalender, die dermate is verzadigd dat burn-outs dreigen. De verzamelde competitiebazen uit onder meer de Premier League en de Eredivisie klagen omdat hun speeldagen steeds moeilijker te plannen zijn. Conclusie: FIFA misbruikt zijn machtspositie. De wereldvoetbalbond sloeg terug met een vinnig statement. Eens te meer werd duidelijk dat er een hevige strijd gaande is over de controle en de centen.
Immers, vorig jaar boog ook het Europees Hof van Justitie zich al over een flashy voetbalruzie: de Super League. Het Europees Hof is het hoogste rechtscollege, dat oordeelt of alles verloopt binnen de regels van het vrije verkeer en de eerlijke concurrentie; allebei pijlers van het EU-recht.
Hoewel de Super League sinds de razendsnelle implosie in 2021 officieel in comateuze toestand verkeert, ging achter de schermen het gevecht door. FC Barcelona en Real Madrid wilden antwoord op de meer fundamentele vraag of de dubbele petten van de UEFA te verenigen zijn. UEFA is regulator van de voetbalmarkt en tegelijk commercieel belanghebbende. Kan dat wel? Of hebben clubs de vrijheid om zelf een competitie te organiseren en exploiteren?
In december gaf het Hof de topclubs gelijk. De UEFA maakte misbruik van zijn dominante positie door straffen op te leggen aan clubs die iets nieuws wilden beginnen. Het verbod was bovendien in strijd met de vrije concurrentie in Europa. Real en Barça reageerden opgetogen. Het Super League-vonnis lijkt nu niet zo urgent, omdat de Champions League, Europa League en Conference League tot 2030 zijn afgesproken, maar voor de periode erna is wel een barrière voor het oprichten van een nieuwe competitie weggenomen.
De inkt van dit arrest was nog niet droog, of het volgende explosieve voetbaldossier diende zich alweer aan: de kwestie-Diarra. Wat is hier aan de hand?
# Megaboete
Terug naar 2013. Na een paar prijzen te hebben gewonnen bij Chelsea en Real Madrid, was topvoetballer Lassana Diarra, een Franse middenvelder die tot 34 interlands kwam, bij Lokomotiv Moskou beland. Na een derde plaats in het eerste jaar hield hij het alweer voor gezien. Diarra had een conflict met zijn trainer en wilde ergens anders aan de slag. Hij zegde zijn contract op.
Voetballers kunnen echter niet zomaar weg als ze ontevreden zijn met hun baas. Zij vallen onder artikel 17 van het FIFA-transferreglement. Daarin staat dat ze een schadevergoeding moeten betalen als ze eenzijdig opzeggen. Bovendien lopen ze het risico op een schorsing. Alleen in uitzonderlijke gevallen mogen ze op eigen houtje vertrekken, bijvoorbeeld als het salaris niet meer wordt uitbetaald.
Lokomotiv reageerde dan ook woedend. Prompt eiste de Russische club twintig miljoen van Diarra. Zó ver ging de FIFA niet, maar wel werd de speler geconfronteerd met een megaboete van tien miljoen en een speelverbod van vijftien maanden. Hij ging in beroep bij het sporttribunaal in Lausanne, maar zonder succes.
Intussen onderhandelde Diarra met nieuwe clubs. Die haakten echter stuk voor stuk af toen zij erachter kwamen dat ze op basis van het beruchte artikel 17 mede zouden opdraaien voor de boete. Ook kan de FIFA aan de nieuwe club transferverboden opleggen, als de indruk ontstaat dat die de veroorzaker is van de contractbreuk. Internazionale wilde dit risico niet nemen en een contract met Charleroi ging door de versnipperaar toen duidelijk werd dat Lokomotiv en FIFA de Belgen aansprakelijk zouden stellen voor de opzegging van Diarra.
Bovendien was hij geschorst. Ook een struikelblok: om een speler over te kunnen schrijven van de ene naar de andere bond, is een internationaal transfercertificaat nodig van de FIFA. Daarvoor is eerst overeenstemming tussen beide clubs nodig. Aangezien Lokomotiv niet meewerkte, zouden problemen ontstaan om hem in te schrijven bij de Belgische bond.
#
Wanneer contracten niks meer uitmaken gaan salarissen ook drastisch omlaag, kijken hoe lang de heren voetballers dat leuk vinden.
Ik ben geen advocaat ofzo, maar ik vraag me af of je dit niet gewoon makkelijk kan omzeilen met een concurrentiebeding.